2017-01-17 Produkcja trzody chlewnej, Procedury

Katarzyna Otrębowska

Plan nawożenia


Ustawa z dnia 10 lipca 2007 roku o nawozach i nawożeniu (Dz. U. nr 147, poz. 1033 z późn. zm.) nakłada na producentów rolnych obowiązek opracowywania planu nawożenia, chyba że producenci ci zbywają odchody zwierzęce uprawnionym podmiotom do wykorzystania pozarolniczego, np. do produkcji podłoża uprawy grzybów lub do biogazowni.

Plan nawożenia powinien zawierać analizę gleby z użytków rolnych w gospodarstwie i nawozu naturalnego, w tym:

  1. Oznaczenie w glebie odczynu (pH) oraz zawartości przyswajalnych składników pokarmowych roślin, tj. fosforu, potasu i magnezu
  2. Oznaczenie w glebie zawartości azotu mineralnego, tj. N-NH4 i N-NO3
  3. Wyniki analizy nawozu naturalnego, w którym należy oznaczyć zawartość azotu, fosforu, potasu i magnezu

Badania można wykonać w laboratorium okręgowej stacji chemiczno – rolniczej. Plan nawożenia natomiast może opracować każdy, kto posiada odpowiednie kwalifikacje – rolnik, doradca Oddziału Doradztwa Rolniczego, specjalista okręgowej stacji chemiczno – rolniczej lub inny doradca zajmujący się tą problematyką. Następnie taki plan musi zostać zaopiniowany przez okręgową stację chemiczno – rolniczą. W tym zakresie pobierana jest opłata 6,30 zł za jedno pole o powierzchni do 4 ha - (stawki urzędowe zgodne z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 3 grudnia 2007 r. w sprawie wysokości opłaty za wydanie opinii o planie nawożenia oraz sposobu jej uiszczania (Dz. U. Nr 233, poz.1716 z późn. zm.). Kopię planu nawożenia należy przedłożyć wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta oraz wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.

Dawka nawozu naturalnego, zastosowana w ciągu roku, nie może zawierać więcej niż 170 kg azotu w czystym składniku na 1 ha użytków rolnych. Zgodnie z art. 18 punkt 1 Ustawy z dnia 10 lipca 2007 roku o nawozach i nawożeniu (Dz. U. nr 147, poz. 1033 z późn. zm.) podmiot gospodarczy wytwarzający gnojowice i gnojówkę, który posiada 2 000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg bądź 750 stanowisk dla macior, zobowiązany jest zagospodarować co najmniej 70% na użytkach rolnych będących w jego użytkowaniu, a tylko 30% można odstąpić innym producentom rolnym. Jedynie obornik i pomiot ptasi można zbyć w całości na podstawie pisemnie zawartej umowy.

W przypadku, gdy plan nawożenia uzyska negatywną opinię, a i tak producent rolny będzie stosował go w swoim gospodarstwie, będzie on podlegać karze grzywnyi w przypadku prowadzenia chowu lub hodowli zwierząt, wojewódzki inspektor ochrony środowiska wyda decyzję o wstrzymaniu prowadzenia chowu lub hodowli zwierząt.


TAGI: trzoda chlewna, Plan nawożenia